EVİMİZİN SESSIZLIGİNDEKİ SESLER

Sessizlik sarmış bahçeyi,gün ışığının dalların arasından süzülüp yüzüme vuruşuyla gözlerimi kapayip anı yaşıyorum.

  Bir yıl önce öfkemizin hüzüne karıştıģi,ćaresizliğin umuda giden yolunda heyecanla temizlediğimiz evimizdeyim.

Uzaktaydim o gun...hafif bir kiskanclikla 'niye ben  orada değilim' sözünü kendi kendime söyleyip duruyordum.

Şu canlarımız neye kismet...tam bir yıl sonra o duygularin karmaşında adım attım evimize...

O hani uyelerimizin,nobetçimizin "Evimiz açık,ćayımız demlendi.Bekleriz"mesajını ben yazdım bu sefer.Basit bir mesaj gibi görünse de bunu özlemle bekleyen biri icin cok buyuk ve anlamlı  mesajdı.

Evimizin yaprak dökülmüs bahçesini süpurdüm çayı demledikten sonra..Yapraklar sonbaharın gelisini haber veriyordu.

 Gezdim odalari..selamlastim odalarda..esyalarla...anılarla..

Her bir esya cevap verdi...buyuk dedemin resminde durdum sanki bana gülümsedi "oğlum Salih'in torunu guzel torunum hosgeldin"dercesine.Bir elbise seslendi ordan"Nasibe'nin torunu hoşgeldin",tam ona bakarken bir bavul davudi bir sesle"Macir Zera hanimin torunumun sen bakem' diye seslendi."Evet benim"diye cevap verdim sessizce.

Merdivenlerden inerken tahtalar dile geldi gıcırtiların arasında "Hosgeldin Macır Sali aganin torunu"...birden duraksadim..islandi yanaklarim.."Hosgeldim...hosgördüm...hosbuldum"  diyen sesimi duydum...

   Asağı kata indim...cayimi koydum...hani çay sohbettir ya..sohbete başladim evimizle...kacirdigim gunleri..etkinlikleri bir bir anlattilar bana.Kah gulerek kah huzunlenerek..sohbetin tadindayken bir amca bakti kapidan.Biraz cekingen biraz merakli..buyur ettik...cayin yaninda seker yerine selam ve sevgimizi koyduk önune.Aldi.Kabul etti.Hacifeyzullah mah muhtari Salih amcaymis.Selanik'liymis oda.Benim de dedimin adi Salih dedim."Sen Sirin 'in kizimisin'dedi."Evet dedim.Annemle sinif arkadasiymis.

Biran durdum..evimiz yine kucak acmis yine bulusturmuştu bizi,hic birbirimizi tanimiyorken.

 Iste evimizin guzelliği..birbirini tanimayan ama ayni yurek anilarina,ayni mazilere,ayni acilara sahip insanlar bir sekilde bulusuyor.

 Birden sesler basladi yine evimizde..hosgeldin Salih amca...esyalar dile geldi yine..aslinda hic susmuyorlar ki.

Onlar hep bizlere bir cok sey anlatiyor..mubadele evimizdeki bir avuç mazi insanlari o sesleri hep  yillarca dinlemisti sandıklari açtiklarinda...simdi o esyalar birbirlerine kavustular..Florina'dan,Drama'dan,Kavala'dan....gelen hemserileriyle sohbet edip,dertlesiyorlar evimizin odalarinda .Sergilendilekleri mekani yani evimizi DEĞERLİ kılıyorlar.Hicbiri diğerinden önemli değil...hepsi en ufak bir çakmak bile bizler için ćok DEĞERLİ..

Onlara Paçavralar diyerek  öteleyen zihniyet bunu anlayamaz ki...bizim duyduğumuz o sesleri duyamaz ki...O sesler ancak onlara DEĞER verenlerle konusur...Kendilerini ÖNEMLİ sayanlara ,görenlere susar,sırt çevirir.

Sessizlik En Büyük Silahtır diye okumustum bir yerlerde.Degerlilerimizin sessiz kalmasini  anlamli kilan bizler ve Mubadele Evimizin gunu gelince en gür sesle şarkilarin,söylesilerin guzel insanlarin şen sohbetlerinin kahkahalarinin evimizin pencerelerinden,bahcesinden,her zaman açik biraktiģimiz kapisindan Ada"miza yayilacagini cok iyi biliyoruz.

 

Haydi dostlar,evimiz,sonbahar huznundeki bahcemiz....en onemlisi sohbet etmeyi bekleyen aziz hatiralarimiz bizi,sizleri bekliyor..

Evimiz acik...

Evimiz bizi bekliyor.

Evimiz sessiz kalmasin.

11 ekim 2020

Yesim/ada